Πάρης Νάγκουαλ ή Παρουμπας ή κ. Κοντόπουλος ή προϊστάμενος της ΜΕΘ, όπως και να τον αποκαλέσουμε μιλάμε για τον ίδιο ξεχωριστό άνθρωπο! Έναν άνθρωπο που παρόλο που έχει βιώσει το μπουλινγκ από τη παιδική ηλικία, ήταν πάντα ενεργός σε όποια πρόκληση και μέσα από αυτό βγήκε πιο δυνατός.
Πρόσφατα ένα βίντεο που κοινοποίησε χορεύοντας, μαζί με συναδέλφους, στη ΜΕΘ, στο Ιόνιο Θεραπευτήριο όπου και εργάζεται, έγινε viral. Δείχνοντας για άλλη μια φορά πως όση πίεση, κούραση και δυσκολίες κι αν υπάρχουν δεν χρειάζεται μιζέρια και απογοήτευση αλλά χαμόγελο και αισιοδοξία.
Ο Πάρης, είναι μονίμως με αυτή τη θετική αύρα, χωρίς τον μανδύα της σοβαροφάνειας, τσαλακώνοντας τον εαυτό του και όπως λέει και ο ίδιος, «Ο Πάρης είναι πάντα έτσι, γεννήθηκε έτσι. Ο Πάρης είναι παλαβιάρης. Ο Παρης δεν φοράει ράσα, τα βαριέται τα ράσα. Εννοώντας ότι τα “ράσα δεν κάνουν τον παπά”. Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν θεωρώ ότι για να βοηθήσεις πραγματικά και να είσαι δίπλα σε ανθρώπους πρέπει να φοράς μόνο κοστούμι».
«Δεν είμαι ο κλασικός προϊστάμενος της ΜΕΘ»
Ο κ. Κοντόπουλος εκτός από δάσκαλος χορού και γυμναστής που γνωρίζουν οι περισσότεροι, η κύρια ενασχόληση του είναι προϊστάμενος της μονάδας εντατικής θεραπείας, στο “Ιόνιο” Θεραπευτήριο. Αυτή η προσωπικότητα όμως, δεν χωράει σε καλούπια και όπως είναι αναμενόμενο κι όπως λέει και ο ίδιος : «Δεν είμαι ο κλασικός προϊστάμενος της ΜΕΘ. Δεν θέλω να είμαι έτσι γιατί έχω υποστεί και στη δουλειά μου μπούλινγκ (για τα τατουάζ, τα σκουλαρίκια κτλ). Οι προϊστάμενες μου πάντα, ήταν άνθρωποι του φαίνεσθαι και όχι στο πόσο ποιοτική και καλή δουλειά μπορεί να κάνει ένας νοσηλευτής. Δεν ήθελα λοιπόν να είμαι ένας τέτοιος άνθρωπος. Ήθελα να είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος τα παιδιά που έρχονται να δουλέψουν για αυτόν, θα ξυπνάνε το πρωί και θα χαίρονται πού θα πάνε στον προϊστάμενο και δεν θα είναι ο μπαμπούλας. Εννοείται ότι είμαι και αυστηρός όπου χρειαστεί, γιατί πάντα προέχει η διασφάλιση του ασθενή, η ποιοτική και ηθική νοσηλευτική διεργασία. Ο επιχειρηματίας όπου δουλεύω για αυτόν, ρωτάει τους νοσηλευτές «δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται αυτός ο άνθρωπος να είναι τόσο πολύ αυστηρός στη δουλειά του και ταυτόχρονα εσείς να τον λατρεύετε και να πεθαίνετε για πάρτη του..». Αυτό λοιπόν είναι ένα δείγμα του χαρακτήρα μου».
Η μοναδική ΜΕΘ στην Ελλάδα που ακούγεται μουσική
Στη μονάδα εντατικής θεραπείας, δεν θα μπορούσε ακόμα και εκεί, να απουσιάζει η πρωτοπορία. Καθώς, είναι η μοναδική ΜΕΘ στην Ελλάδα που διαθέτει ηχειάκια πάνω από τα κρεβάτια των ασθενών και παίζει αμυδρά, κλασική μουσική. Ένα όμορφο γεγονός που αποκόμισε από την εμπειρία του ο Πάρης, στο εξωτερικό. Έχει αποδειχθεί, όπως μας ενημέρωσε, ότι όταν αυτοί οι ασθενείς βρίσκονται σε καταστολή και σιγά-σιγά ξυπνάνε, με το άκουσμα της μουσικής ξυπνάνε πιο γαλήνια.
Το συγκεκριμένο θεραπευτήριο δεν αφορά περιστατικά κορωνοϊού, αλλά η πίεση είναι αυξημένη καθώς εκεί μεταφέρονται τα non-covid περιστατικά.
«Εμείς είμαστε μία ΜΕΘ που έχουμε ξεχάσει ότι πλην του covid υπάρχουν κι άλλα τόσα πράγματα που συνεχίζουν να υπάρχουν στην καθημερινότητα. Δηλαδή οι ασθενείς οι οποίοι πρέπει να διασωληνωθούν και πρέπει να υπάρχει μία εντατική θεραπεία για αυτούς, χωρίς να έχουν Covid. Εμείς λοιπόν είμαστε από αυτές τις μονάδες όπου είναι πάρα πολύ μεγάλος ο αριθμός των διασωληνωμένων και αυτό που κάνουμε είναι ότι αποσυμφορίζουμε το δημόσιο για να μην διασωληνώνονται στους θαλάμους και στους διαδρόμους αυτοί οι άνθρωποι», όπως τόνισε.
«Η εφεύρεση της ονομασίας “παρούμπας” δεν είναι δικιά μου»
Για την ιστορία της Παρούμπας, όπου έγινε γνωστότερος στο ευρύ κοινό, μας είπε:
«Ήταν καθαρά ένα θέμα τύχης. Όντας και ζώντας μέσα σε ένα γυμναστήριο γιατί περνούσα πάρα πολλές ώρες χορεύοντας, έβλεπα που ερχόταν η zumba. Είδα ότι μοιάζει με αυτό που έκανα πιο πριν, πήγαινα χόρευα με εύκολα βήματα, ώστε να χορέψουν όλοι. Ξαφνικά λοιπόν έρχεται ο ιδιοκτήτης του γυμναστηρίου, ο Γιοματάρης ο Γιώργος και μου λέει ‘’θα πεις το μάθημα παρούμπα’’, του λέω είναι αστείο αυτό ρε Γιώργο και μου λέει ‘’όχι δεν είναι καθόλου αστείο’’. Η αλήθεια λοιπόν είναι, ότι η εφεύρεση της ονομασίας “παρούμπας” δεν είναι δικιά μου, είναι του τότε ιδιοκτήτη γυμναστηρίου που δούλευα».
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του Πάρη, είναι οι φιλανθρωπίες, να προσφέρει όπου κι όπως μπορεί. Το ερέθισμα αυτής της ευαισθητοποίησης αλλά και για την όλη δράση του, μας είπε:
«Η αλήθεια είναι ότι αν δεν έχεις μία μόνιμη δουλειά αυτές οι φιλανθρωπίες είναι λίγο περίεργες. Ένας άνθρωπος που κάνει φιλανθρωπίες ή θα πρέπει να έχει ένα background με πολλά λεφτά ή θα πρέπει να είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος δουλεύει και έχει τα έσοδα του από κει. Εγώ υπάγομαι στη δεύτερη κατηγορία και αυτό φάνηκε από το viral βίντεο που έγινε. Είμαι ένας νοσηλευτής, έχω τη δουλειά μου και μπορώ να κάνω τις φιλανθρωπίες μου, όντας πληρωμένος χωρίς να πάω να εκμεταλλευτώ την αναπηρία. Όλοι λέμε πάμε να βοηθήσουμε την αναπηρία και όλα τα έσοδα πάνε εκεί, αλλά μέρος των εσόδων είναι στο συμβόλαιο ενός πολύ μεγάλου καλλιτέχνη.
Το έναυσμα για να είμαι δίπλα στα παιδιά, ήταν η νοσηλευτική. Ζώντας με παιδιά, μέσα σε ιδρύματα ως νοσηλευτής, είδα ότι είναι παραμελημένα. Πήγαινα σε διάφορα ιδρύματα και τους έκανα χορό, γιατί πάντα είχα την πετριά στο μυαλό μου.
Αυτή η εικόνα μου δημιουργήθηκε στο κεφάλι και ήθελα να ασχοληθώ με το κομμάτι της αναπηρίας. Είτε αυτό σημαίνει κάποια σωματική αναπηρία, είτε κάποιος αυτισμός, τα παιδιά με σύνδρομο down, τα οποία έχω τρελή καψούρα».
Για τα προγραμματισμένα event μας ενημέρωσε για τις τοποθεσίες και τις ημερομηνίες, καθώς και τον λόγο αυτών. «29 του μήνα θα κάνουμε ένα event για τη Ραφαηλία. Επειδή το κράτος δεν μπορεί να μπει στη διαδικασία να της προσφέρει μία καθημερινότητα αξιοπρεπέστατη, την προσφέρουν μόνο ιδιώτες. Θα πρέπει λοιπόν να πάει να χειρουργηθεί, να κάνει σπονδυλοδεσία στον Άγιο Λουκά και στον Άγιο Λουκά χρειάζονται χρήματα. Πρέπει λοιπόν να βοηθήσουμε αυτό το κορίτσι. Εννοείται το δέχτηκα με πολλή μεγάλη χαρά και στις 30 του μήνα έχω ένα event στη Φλώρινα».
Bullying
Για να παραδειγματιστούν παιδιά που ίσως βιώνουν την όποια μορφή Bullying και να μην το βάζουν κάτω, μας εξομολογήθηκε την δική του εμπειρία και πως το χειρίστηκε.
«Ήμουνα ένα παιδί το οποίο δεν ήταν παθητικό, όπως φαίνεται και στο χαρακτήρα μου. Εγώ χωρίζω τα θύματα του μπούλινγκ. Υπάρχουν τα παιδιά που δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Κλείνονται στον εαυτό τους και κλαίνε σε πολλές γωνίες μέσα στο σπίτι, χωρίς να τα πάρει κανένας χαμπάρι και ελπίζοντας να μην έχουν καμία κατάληξη πολύ άσχημη. Υπάρχουν όμως και άλλα θύματα, όπως εγώ. Ήμουνα πάντα ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν άγριος, έμπαινα μπροστά, δεν υπήρχε περίπτωση να πάω στη γωνία και να σε φοβηθώ. Δεν θα σε άφηνα να με ξεφτιλίσεις, ασχέτως αν ήταν έναν τρόπο βίαιος. Η βία είναι στην καθημερινότητά μας. Αν θέλεις να γίνεις ειρηνιστής, βάζεις ένα πορτοκαλί μανδύα, βάζεις κουδουνάκια και προχωράς για να μην πατήσεις τα μυρμήγκια, δεν ισχύει όμως αυτό στις μέρες μας. Όταν έρχεται ο άλλος να με κράξει και να με χτυπήσει εννοείται ότι θα τον χτυπήσω και θα τον κράξω, τι θα κάνω, θα κάτσω να τον δω…
Δεν κρύβω όμως ότι μπορεί να είχα αυτή τη δυναμική αλλά θύμα ήμουνα, αυτό όμως πέρναγε ενδόμυχα μέσα μου. Η απόρριψη που μου δημιουργήθηκε σαν άνθρωπος ήταν πολύ μεγάλη. Βέβαια αυτό ήταν κάτι το οποίο πήρα και έγινα αυτό το που είμαι σήμερα.
Πάντα ήθελα μέσω αυτού του οποίου μου είχε δημιουργηθεί, από αυτούς τους ανθρώπους να γίνει αντιστρόφως ανάλογα και να βοηθήσω άλλους ανθρώπους με τα ίδια θέματα. Το bullying έχει να κάνει με πολλές εκφάνσεις, έχει να κάνει με τη σεξουαλικότητα, έχει να κάνει με τα κιλά, τα μαλλιά, με το χρώμα, με τη νοητική διαύγεια, έχει να κάνει με πολλά και τα παιδιά είναι πολύ σκληρά.
Το πιο ακραίο που έχω δεχτεί εγώ ήταν στην τρίτη γυμνασίου. Τα παιδιά είχαν μαζευτεί για να με δείρουν, χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει κάποιος λόγος, πιθανόν επειδή ήμουν ένα τυπάκι που ξεχώριζε. Ήμουν ένας άνθρωπος ο οποίος ήμουν στο δικό μου περιβάλλον, στο δικό μου πλανήτη και έκανα αυτό που γούσταρα, χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Ήθελα να μουν ελεύθερος, αυτή η ελευθερία όμως μερικές φορές δεν είναι αποδεκτή από τους άλλους
Το μήνυμα που έχω να δώσω σε αυτούς τους ανθρώπους που μου έκαναν μπουλινγκ είναι ότι θέλω να έχουνε υγεία, να είναι καλά και αν κάποιοι από αυτούς έχουν οικογένεια και παιδιά, να το ξανασκεφτούν αυτό που κάνανε. Γιατί το κάρμα είναι μεγάλη beach χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να τους συμβεί κάτι τέτοιο, δεν το λέω με αυτή την έννοια το λέω ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε μία άσχημη νοοτροπία ότι καταλαβαίνουμε το πρόβλημα αυτό το οποίο κράζουμε-κάνουμε, όταν θα μπει μέσα στο σπίτι μας».
